การศึกษาเชิงวิเคราะห์เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างความเข้าใจอิทัปปัจจยตาและเจตคติแบบฉันทะในพุทธจริยศาสตร์สิ่งแวดล้อม
ผลการวิจัยพบว่า คุณค่าดี-ชั่วเกิดจาก "เจตสิก" กุศลเจตสิกผลักดันให้มนุษย์ทำดีอกุศลเจตสิกผลักดันให้มนุษย์ทำชั่ว เจตสิกที่เป็นต้นตอของความดีคือ อโลภะ อโทสะ และอโมหะ(ปัญญา) เจตสิกที่เป็นต้นตอของความชั่วคือ โลภะ โทสะ และโมหะ ในแง่จิตนิยามปัญญามีความสัมพันธ์ในเชิงสาเหตุและผลกับฉันทะคือปัญญาเป็นกุศลเจตสิกซึ่งเป็นธรรมชาติ ฝ่ายดีย่อมผลักดันหรือปรุงแต่งให้เกิดฉันทะเสมอซึ่งก็เป็นการผลักดันให้มนุษย์กระทำความดีนั่นเอง
021819 | ว.พ. มมส. ว63ก 2545 | ห้องสมุดสถาบันธรรมชัย (อาคาร 2 ชั้น 4) (ตู้วิทยานิพนธ์ (มมส.)) | พร้อมให้บริการ |
No other version available